-ضمن معرفی خود به طور کامل، شرحی در مورد زندگی علمیتان بفرمایید؟

به نام خدا و باسلام. لیلا امینی هستم. دکتری تخصصی بهداشت باروری و دانشیار گروه مامایی و بهداشت باروری

-در این جشنواره چه محصولاتی و یا چه دستاوردهایی داشتید که منجر به حصول جایزه هشتمین جشنواره

آموزشی استاد پروانه وثوق گردید؟ آنها را تشریح کنید.

در این جشنواره مهمترین مستندات اینجانب شامل رتبه هایی بود که در ارزشیابی های آموزشی 360 درجه و همچنین طراحی سوالات کسب کرده بودم. علاوه بر این نظر لطف همکاران در معرفی اینجانب به عنوان فرد دارای صلاحیت کسب این جایزه بود.

- در مورد اولین یا مهمترین عوامل موثری که به کسب جایزه یا اخذ رتبه در این جشنواره آموزشی منجر

شد توضیح دهید؟

بعد از لطف خداوند متعال، تلاش در جهت آموزش هر آنچه می دانم و سعی مداوم در جهت ارتقای این دانسته ها را موثر می دانم.

- شما در این دوره چه چیزهای جدیدی را یاد گرفتید که از آن احساس رضایت میکنید؟

مهمترین چیزی که سعی می کنم در هر فرصتی یاد بگیرم و آن را به دانشجویان عزیز انتقال دهم، داشتن یک نگاه انسانی و همدلانه به بیماران و مددجویان و هدف گذاری بر مبنای ارزشهای والای الهی در تحصیل علم و ارائه خدمت بوده و هست.

- به نظر شما در این یکسال اخیر که آموزش به صورت مجازی و از راه دور بوده، چه چالشهایی و چه فرصتهایی را با خودش به همراه داشته؟ همچنین مهمترین مشکلی که شما با آن روبرو بودید چه بود؟

به نظرم مهمترین چالش های آموزش مجازی به ویژه در ماه های اولیه شروع آن، مشکلات فنی، زیر ساختی و سیستمی و عدم امکان کاربرد یا کاربرد ناچیز اکثر روشهای فعال تدریس، عدم دسترسی همه دانشجویان به امکانات لازم برای شرکت در کلاس های مجازی، امکان کمتر برای ارتباط و تعامل رو در رو  و توجه به تربیت اخلاقی عملی و الگو برداری رفتاری درست و بعضا نقض حریم خصوصی افراد، عدم امکان ارائه دروس عملی و بالینی، بازدهی کمتر تدریس، عدم امکان برگزاری آزمون های استاندارد با کنترل کامل نحوه برگزاری آزمون ها بود. با این وجود این دوران فرصت های بی نظیری را هم در اختیار سیستم آموزشی قرار داد. مثلا  امکان ارائه آموزش ها در هر زمان و هر مکان و با حداقل امکانات کمک آموزشی، افزایش مهارت و تجربه آموزشی مدرسین و دانشجویان، هم گامی با علم و فناوری های آموزشی روز جهان در امر آموزش و یادگیری، حذف رفت‌وآمد و مسافرت برای شرکت در کلاس ها و عدم نیاز به سکونت در خوابگاه ها و حذف مشکلات ناشی از آن، دسترسی به منابع آموزشی بعد اتمام کلاس و به طور کلی صرفه‌جویی در هزینه‌‌های آموزشی بود.

-با توجه به اینکه تعاملات  استاد دانشجویی در این دوران کمرنگ شده است شما به عنوان یک استاد، چه برنامه ریزی و چه راهکاری را مد نظر داشتید تا بتوانید دانشجویان را بیشتر با آموزش درگیر کنید؟

انجام آزمون های شفاهی و کتبی مفهومی به شکل ادواری و برقراری کلاس به شکل بحث گروهی از جمله این راهکارها بود.

-نقش دانشگاه به عنوان یک سیستم کلی را در این حوزه چگونه ارزیابی میکنید؟ دانشگاه چگونه میتواند به شما در این زمینه کمک کند؟

 به نظرم رفع مشکلات فنی، زیر ساختی و سیستمی و دادن وزن امتیازی بیشتر به آموزش های مجازی به ویژه آموزش های نوآورانه کمک کننده خواهد بود. علاوه بر این برگزاری کارگاه های آموزشی برای انتقال علم به روز  به اساتید بسیار مهم به نظر می رسد.

-چه پیشنهاداتی دارید که ما بتوانیم حوزه آموزش را ارتقا بدهیم یعنی مشکل را بیشتر در چه جنبه هایی ( جنبه های توانمندی و دانشی اساتید یا جنبه های ساختاری و سیستمی و یا سایر جنبه ها)میبینید که الزام هست روی آن کار بشود؟

به نظرم مشارکت دادن بیشتر اساتید به ویژه اساتید با تجربه در سیاستگذاری ها ی آموزشی و همچنین افزایش مشوق های آموزشی برای اساتید با سابقه کار بالاتر و همچنین اساتید جوان و تازه کار می تواند کمک کننده باشد.

- برنامه های پیش روی خود را در حوزه آموزش علوم پایه بیان بفرمایید؟

افزایش مهارت ها و دانش خودم در زمینه روش های جدید در آموزش پزشکی  با مطالعه و همچنین شرکت در دوره های آموزشی مرتبط..  ضمن این که فکر می کنم بازخورد دانشجویان از روش تدریس و کاربست این بازخوردها در کلا سهای آتی خیلی موثر باشد.

-چه توصیه هایی به سایر اساتید و دانشجویان دارید؟

خودم  را بیشتر از همه سفارش می کنم به ارتقای دانش و رفتار حرفه ای و همچنین هدف گذاری صحیح در امر تدریس و یادگیری که همانا حفظ معنویت، اخلاق و احترام به کرامت انسانی در هر حیطه ای است.

- و نکته پایانی:

تشکر می کنم از همه دست اندرکارانی که دلسوزانه در امر اعتلای آموزش تلاش می کنند و شما که این فرصت را در اختیار من قرار دادید.